شکر خدا به جز تو ندارد ثنا لـبـم            از شـوقِ پر کـشیـدن سویت لبـالـبم

در سینه ام محـبت و بر لب ثنای تو            صد آفرین به سینه و صد مرحبا لبم

امشب فقط تو را سر سجاده خوانده ام            این بـار پا نداد به ذکـر و دعـا لـبـم

من پا به پای عمۀ خود جنگ کرده ام            نشنید دشمنت به خدا هیچ جا لبم...

...بگشایم و شکایتی از دردهـا کنم            راضی است دست و پهلو و حتی رضا لبم

خیلی دلم برای تو تنگ است، حق بده            بوسیـد اگر که باز لـبت بی هوا لبم

چشم و مشام پُر شده از بوی نانِ داغ            اما نخـورده است به آب و غـذا لبـم

"صد بار لب گشودم و بیرون نریختم            خونها که موج میزند از سینه تا لبم"

با من نگو که از چه لبت اینچنین شده؟!            دارد هـزار قصه و صد ماجـرا لبم

خونی و خشک و پُر ترک و حاصلش شده            چـیـزی شبـیـه نـقـشـۀ جغـرافـیا لبم

بابا ببخش این لب و دندان خونی ام            می خـواست تا کند به لبت اقـتدا لبم